برنامه ریزی-مدیریت زمان 2
به نام خالق هستی بخش به نام آنکه انسان را از خاک آفرید و والاترین روح را در او دمید انسان را خلق کرد تا تجلی قدرتش و اراده اش باشد بر روی زمین
یه روز دیگر هم از زندگی ما گذشت و خدا را شکر که باز هم هستیم.
ما داریم دارم در مورد زمان حرف میزنیم.
خوب پس برای اینکه بتوانیم از لحظه لحظه زمان زندگیمان استفاده کنیم نیاز به برنامه ریزی داریم.
وقتی واژه برنامه ریزی گفته میشود کلمه هدف هم خوب بخود باآن همراه میشود .
ما نمیتوانیم برنامه ریزی کنیم برای هیچی .
خوب پس بریم سراغ هدف
خدا برای خلقت انسان هدف تعیین کرده و در آیات متعدد در قرآان این موضوع را گفته است . از جمله
خداوند در سوره هود آیه 60 میفرماید:
برای قوم ثمود برادرشان صالح را فرستادیم صالح گفت: ای مردم! خدا را عبادت کنید که معبودی غیر از او ندارید. او شما را از زمین آفرید و آبادی آن را از شما خواسته است».
پس بدون هدف و بی دلیل نمیشود زندگی کرد. ما قراراست زمین را آباد کنیم.
اجازه بدهید کمی در مورد هدف و نحوه هدف گذاری در زندگی حرف بزنیم.
حتماً میگوید وای خدا لطفاً بس کنید من همه چیز را در مورد هدف گذاری میدانم . باید مثبت فکر کنم و... و....و.... . من میدانم احتمالاً شما کتابهای زیادی در مورد این موضوع خواندید .و ممکن است بدانید اما این را هم بدانید. کم اطلاعی خطرناک تر از بی اطلاعی است . مواظب باشید در هیچ جا دچار خطر کم اطلاعی نشوید.
اگر ندانیم کجا میرویم چطور تصمیم بگیریم چگونه برویم؟
فکر کنید به رستورانی میروید. گارسون از شما میپرسد چی میل دارید قربان؟ اگر بگویید نمیدانم چه میشود؟ گارسون فکر میکند شما یا جاهلید با غافل و شمارا بیرون میکند.
پیشخدمت زندگی هم با ما همین رفتار را میکند اگر جهت دار و هدف دار از زندگی چیزی نخواهیم او نیز چیزی به ما نخواهد داد.
فرض کنیم سوار تاکسی شدیم. راننده میپرسد کجا تشریف میبرید؟
اگر بگویم میدان معلم و نه میدان حافظ نه میدان سعدی چه اتفاقی می افتد ؟ مطمئن باشید راننده تاکسی فکر میکند ما مشکل عقلی داریم و حتی ممکن است از ما بترسد . نه؟ و حتما" مارا پیاده میکند .
دنیا برای انسان مثل پیشخدمت و راننده تاکسی است .
خداوند در سوره اسرا آیه 70 میفرماید:
همانا ما بنی آدم را کرامت بخشیدیم و آنان را بر صحرا و دریا ( خشک و تر ) مسلط کردیم و بر بسیاری از مخلوقات خویش برتری دادیم .
بگذارید یه قسمتی از داستان آلیس درسرزمین عجایب را برایتان بخوانم:
زمانی آلیس به جایی میرسد که هر راه به سویی میرومد و او نمیداند به کدام جهت برود. از همراه خود راهنمایی میخواهد و از او میپرسد .:
ممکن است به من بگویی که کدامین راه را در پیش گیرم؟
همراهش میگوید بستگی دارد که دلت بخواهد به کجا بروی؟
الیس جواب میدهد من چندان اهمیتی نمیدهم که به کجا برسم.
همراهش پاسخ میدهد پس دیگر فرقی نمیکند که از کدام راه بروی.
پس اول برای خودمون مشخص کنیم که کجا قراراست برویم. بعد تنظیم میکنیم با چی ، با کی، چطوری و در چه فاصله زمانی به جایی که میخواهیم برویم برسیم.
اما مشخص کردن این کجا کمی سخت است، نیست؟
آنهایی که میگویند نیست به قول ابن یمین فریومدی ((بداند و بداند که بداند)) هستند اینها هدفشون مکتوبه و هر روز نگاهی به آن می اندازند و به یاد خودشان می آورند که قرار است کجا بروند ؟ وتوضیح اینکه این آدمها درصد خیلی کمی از یک جامعه را تشکیل میدهند.
اگر جزو این درصد کم هستید من واقعاً به شما تبریک میگویم. شما ها تاثیر گذاترین انسانهای آینده هستید.
اما اگر نیستید عیبی ندارد حالا که دارید صدای منو میشنوید یا این مطالب را میخوانید تصمیم بگیرید که باشید. شماها نداند و بداند که نداند هستید.
تا فردا خدا نگهدار.
پریان